هرنی اینگوئینال، تشخیص و درمان

همانگونه که در بخش هرنی اینگوئینال اشاره شد، هرنی اینگوئینال زمانی رخ می‌دهد که بخشی از روده از یک نقطه ضعیف داخل شکم به بیرون راه پیدا کند. در این بخش در رابطه با تشخیص هرنی و روش‌های درمانی آن توضیحاتی ارائه می‌شود.

تشخیص:

معاینه فیزیکی معمولاً تمام چیزی است که برای تشخیص هرنی اینگوئینال لازم است. پزشک شما برآمدگی در ناحیه کشاله ران را بررسی می کند. از آنجا که ایستادن و سرفه می‌تواند هرنی را برجسته‌تر کند، احتمالاً از شما خواسته می‌شود که بایستید و سرفه کنید یا فشار بیاورید.

اگر تشخیص به راحتی مشخص نباشد، پزشک ممکن است آزمایش تصویربرداری مانند سونوگرافی شکم، سی تی اسکن یا ام آر آی را تجویز کند.

درمان:

اگر هرنی شما کوچک است و شما را آزار نمی دهد، ممکن است پزشک انتظار مراقبه را توصیه کند. گاهی اوقات، پوشیدن یک فتق‌بند حمایتی ممکن است به تسکین علائم کمک کند، اما ابتدا با پزشک خود مشورت کنید زیرا بسیار مهم است که فتق‌بند به درستی جا بیفتد و به درستی استفاده شود. در کودکان، پزشک ممکن است قبل از جراحی، فشار دستی را برای کاهش برآمدگی اعمال کند.

هرنی های بزرگ یا دردناک معمولاً برای تسکین ناراحتی و جلوگیری از عوارض جدی نیاز به جراحی دارند.

جراحی:

دو نوع کلی از عمل های هرنی وجود دارد. ترمیم هرنی باز و ترمیم هرنی با حداقل تهاجم.

ترمیم هرنی باز:

در این روش، که ممکن است با بی حسی موضعی و آرام بخش یا بیهوشی عمومی انجام شود، جراح برشی را در کشاله ران شما ایجاد می کند و بافت بیرون زده را به داخل شکم شما فشار می دهد. سپس جراح ناحیه ضعیف شده را می دوزد و اغلب آن را با مش مصنوعی تقویت می کند (هرنیوپلاستی). سپس دهانه با بخیه، منگنه یا چسب جراحی بسته می شود.

پس از جراحی، شما تشویق خواهید شد که در اسرع وقت حرکت کنید، اما ممکن است چندین هفته طول بکشد تا بتوانید فعالیت های عادی خود را از سر بگیرید.

ترمیم هرنی کم تهاجمی:

در این روش که نیاز به بیهوشی عمومی دارد، جراح از طریق چندین برش کوچک در شکم شما عمل می کند. جراح ممکن است از ابزارهای لاپاراسکوپی یا روباتیک برای ترمیم هرنی شما استفاده کند. از گاز برای باد کردن شکم استفاده می شود تا اندام های داخلی راحت تر دیده شوند.

یک لوله کوچک مجهز به یک دوربین کوچک (لاپاراسکوپ) در یک برش قرار داده می شود. جراح با هدایت دوربین، ابزارهای ریزی را از طریق برش های کوچک دیگر وارد می کند تا هرنی را با استفاده از مش مصنوعی ترمیم کند.

افرادی که ترمیم با حداقل تهاجم انجام می دهند ممکن است بعد از جراحی ناراحتی و اسکار کمتری داشته باشند و سریعتر به فعالیت های عادی بازگردند. نتایج دراز مدت جراحی های لاپاراسکوپی و هرنی باز قابل مقایسه است.

جراحی هرنی کم تهاجمی به جراح امکان می دهد از بافت اسکار ناشی از ترمیم هرنی قبلی جلوگیری کند، بنابراین ممکن است برای افرادی که هرنی آنها پس از جراحی باز هرنی عود می کند، انتخاب خوبی باشد. همچنین ممکن است برای افراد مبتلا به هرنی در هر دو طرف بدن (دو طرفه) انتخاب خوبی باشد.

مانند جراحی باز، ممکن است چند هفته طول بکشد تا بتوانید به سطح فعالیت معمول خود بازگردید.